Noord Thailand en Laos

Wat vliegt de tijd! Er zijn alweer twee weken voorbij sinds ons laatste verslag en we hebben weer veel meegemaakt.

Na Chiang Mai zijn we richting Pai gegaan, een klein backpacker stadje in het Noord Westen van Thailand. Om in Pai te komen moet je een 4 uur lange minivan tocht met 762 bochten doorstaan, maar het is de reis meer dan waard! Pai valt het best te omschrijven aan de hand van de mensen die er rond lopen; hippies met zogenaamde drollenvangers (van die broeken met het kruis tussen je enkels) en dreadlocks die op blote voeten over straat lopen. In Pai moet je in tegenstelling tot Ayuthaya op straat niet uitwijken voor olifanten, maar voor kippen. We sliepen deze keer in een bamboo hutje, inclusief eigen hangmat. Hoewel het niet het meest luxe was, was het echt heerlijk om zo op het platteland te zitten. In Pai zijn we -zoals alle reisboeken al voorspelden- iets langer gebleven dan gepland. De sfeer was er heerlijk relaxt en de omgeving echt prachtig. We hebben twee dagen een scootertje gehuurd en zelf de omgeving verkend. Maron heeft geen rijbewijs maar dat is in Thailand echt geen enkel probleem als je een scootertje wil huren, je loopt alleen het risico op een politiecontrole en dus een boete. Uiteraard moesten wij weer zo'n controle tegenkomen en ging onze hartslag -na de verhalen van behoorlijk corrupte politie- meteen omhoog. De uitspraak ''same, same, but different'' zal iedereen die ooit in Thailand is geweest bekend voorkomen en dit kregen we dan ook ongeveer te horen toen de politieman Eva haar rijbewijs had bekeken. ''She your friend?'' (wees naar Maron). ''Yes''. ''Ok, same, same, you can go''. Moet je je dat eens in Nederland voorstellen. Met een vriendelijke glimlach zijn we snel verder gereden.
Met name de watervallen in de omgeving gaven niet alleen een heel mooi uitzicht, maar ook de nodige afkoeling. Omdat we iets sneller door onze trip waren gegaan dan gedacht, besloten we op een relax dagje de rest van onze reis nog wat uit te stippelen. We wilden graag nog naar Phrae, Nan en Phayao, voordat we in het Noorden de grens over zouden gaan naar Laos.

Phrae was onze eerste stop maar viel helaas een beetje tegen. We hoopten hier een trektocht te kunnen doen, maar door het laagseizoen bleek de enige trekorganisatie gesloten en er verder ook niet bijzonder veel te doen. Na een beetje rondwandelen zijn we dus snel maar weer gegaan, nu naar het iets grotere Nan! De reis naar Nan verliep niet helemaal vlekkeloos -te vroeg uitgestapt, in een random minivan gepropt, nogmaals te vroeg uitgestapt met geen idee waar we waren, 2 uur gewacht op een dorpsbusstation en toen alsnog de laatste correcte minivan- maar in Nan hebben we alsnog de trek kunnen doen gelukkig. Samen met onze lokale gids Nong (betekend ''klein broertje'') hebben we 5 uur gewandeld en alles geleerd over de verschillende soorten bamboe, het Thaise leven, de hilltribes en de dieren die er leefden. We kwamen langs een aantal mensen die met een soort stok op een heel stijl stuk land aan het werken waren en Nong vertelde ons dat ze met die stokken telkens kleine kuiltjes maken, waar ze dan vervolgens met de hand een zaadje in stoppen. De agrarische sector is hier echt nog een stukje arbeids intensiever dan in Nederland.

We besloten Phayao over te slaan en zijn direct door gegaan naar Chiang Khong. Hier hebben we een nachtje geslapen voordat we de grens over gingen, naar Laos! Het eerste stadje in Laos dat je ziet is Huay Xai, een nogal stoffig klein dorpje van 1 straat. We waren blij dat we direct door gingen naar Luang Namtha, iets noordelijker. We gingen met een bus waarin we eerst over enorme zakken rijst moesten klimmen die in het gangpad lagen. Met onze billen ingeklemd tussen de bus en de rijst hebben we echt de mooiste busreis tot dan toe gehad. Urenlang zie je de groene bergen van Laos aan je voorbij trekken, met in het dal kilometers aan rijstvelden die mooi glinsteren in de zon. Aangekomen in Luang Namtha waren we blij om te zien dat onze eerste indruk van Laos door Huay Xai volledig verkeerd was.

Luang Namtha is een heel relaxt klein stadje dat helemaal in het teken staat van de nabijgelegen hilltribe villages (Khmu, Hmong, Lenten, etc.) en de ecotreks die daar naartoe georganiseerd worden. Wij besloten een 2-daagse trek te doen, met een dagje kayakken, een verblijf in een hilltribe village en de volgende dag trekken. Vlakbij Luang Namtha ligt de Nam Ha National Protected Area en het dagje kayakken was aan de rand van dit gebied. Zes uur lang hebben we lekker op ons gemakje gekayakt, af en toe even gestopt en goed rond gekeken. De natuur is hier echt super mooi dus ondanks de vermoeiende armen was het echt fantastisch. Tijdens de lunch begon het helaas te stortregenen en onweren en wisten we even niet zo goed wat we moesten doen toen de gids zei dat we prima met onweer het water op konden zolang we onze telefoons maar uitdeden... We betwijfelden of dat ook maar iets uitmaakte, maar gelukkig was het een korte bui en tegen de tijd dat we gingen was het alweer prima weer.
Het verblijf in het Khmu dorp was een ontzettend gave ervaring. Nadat wat jongens van onze groep -zonder succes- hadden geprobeerd om met een net te vissen hebben we eigenlijk de hele middag en avond gewoon wat rond gehangen in het dorp. In eerste instantie was het even wennen dat er niet echt een plan was maar uiteindelijk maakte dit het juist heel leuk, omdat het contact met de Khmu hierdoor heel ongedwongen was en niet de zoveelste toeristische attractie. Langzaam zagen we de bewoners terugkomen van het werken op het land en zich klaarmaken voor een ''douche'' in de rivier. De vieze was werd gelijk even meegenomen, zodat die op een steen in de rivier ook meteen gedaan kon worden. De ''supermarkt'' was een ontzettend klein hutje met op een tafel een tiental random producten uitgestald. We hadden de eer om bij een familie in huis te slapen en na wat Lao biertjes op het balkon was het tegen 21u al wel tijd om te gaan slapen. Souk, de gids en zelf een Khmu, legde ons uit dat de meesten eigenlijk al om 20u gaan slapen, omdat het dan donker is en er dus niks meer te doen is. Daarnaast staan ze al tegen 4 of 5 uur 's nachts op, om tussen 6u en 7u naar het werk te gaan. Wij mochten gelukkig ietsje langer slapen en vertrokken na het voor ons al erg bekende ontbijt (en luch, en avondeten) van sticky rice richting de jungle van de National Protected Area. De eerste paar uur van de tocht waren echt behoorlijk zwaar en we hadden het idee dat we drie uur lang aan het traplopen waren. Daarna werd het gelukkig ietsje vlakker, maar moesten we door de eerder gevallen regen goed oppassen om niet flink onderuit te gaan. De trektocht was door heel dichte jungle en hoewel dit ook zijn charme heeft, was het jammer dat er niet heel veel uitzicht was. Na 6 uur ploeteren moesten we toegeven dus toch wel blij te zijn dat we er waren.

De terugreis van Luang Namtha naar Huay Xai verliep niet helemaal zoals gepland. Hoewel we in Thailand ook al wel eens hadden meegemaakt dat een voertuig pas vertrok als hij vol was, had dat eigenlijk nog nooit langer geduurd dan een half uurtje. In Luang Namtha hebben we helaas vier uur op het busstation moeten zitten voordat hij klaar was om te gaan.. het (on)geduld van met name Maron werd flink op de proef gesteld maar we waren blij dat we weer onderweg waren! Halverwege de reis werd de bus plots langs de kant gezet en vloog de buschauffeur met een handdoek onder een stoel. Pas toen we met de andere inzittenden buiten stonden, begrepen we wat er aan de hand was. De chauffeur haalde uit het buscompartiment grote zakken met daarin levende leguanen, waarvan er een aantal al half uit de zakken waren en er eentje dus al halverwege de bus was gekomen! De grootste was iets meer dan een meter en het besef dat zo'n beest rustig langs onze voeten was gelopen in de bus zorgde ervoor dat we ze de rest van de reis niet meer op de grond hebben gezet haha.

Na een nachtje in Huay Xai waren we klaar voor een 2-daagse slow boat reis naar Luang Prabang! Op een grote houten boot met daarop heel relaxte autostoelen hebben we twee dagen over de Mekong gevaren en de prachtige omgeving aan ons voorbij laten gaan. Hoewel dit ook reisdagen zijn waren het wel echt de meest relaxte tot nu toe! Niet uitzoeken hoe van punt A naar punt B te komen, maar gewoon lekker zitten en genieten.

En nu zijn we in Luang Prabang! Luang Prabang is een heerlijke stad, waar we echt even tot rust komen na 4 weken reizen. De stad is een lange tijd bezet geweest door Frankrijk en dat is echt nog aan alles te merken. Overal zijn kleine boutiques, croissants en pain au chocolat in overvloed. Alleen het tropische weer en de Lao zorgen ervoor dat je beseft dat je niet echt in Europa bent. Behalve relaxen, shoppen, tempels en watervallen bezoeken en heerlijk eten gaan we waarschijnlijk niet erg veel doen.

Na Luang Prabang plannen we opnieuw wat noordelijker te gaan, richting het kleine Nong Khiaw. De visa voor Vietnam zijn al aangevraagd, dus daar zullen we halverwege volgende week naartoe gaan.

Veel liefs,

Eva en Maron